Geschiedenis Metz
Ongeveer 3000 jaar geleden, in het bronzen tijdperk, vestigden zich bewoners op het grondgebied van het huidige Metz. Het plaatsje ontwikkelde zich in de loop der tijden tot het aanzienlijke Gallische Divodurum. De Romeinen verwierven de macht in 52 voor Christus. Zij gaven de plaats de naam Divodorum Mediomatricum. Het Gallo-Romeinse Metz werd versterkt en voorzien van aquaducten. Ongeveer zeven kilometer ten zuidwesten van de stad zijn resten van de aquaducten te zien (Jouy-aux-Arches, aan de N57). Metz bood in de tweede eeuw na Christus onderdak aan 40.000 inwoners. Dit hoge inwonersaantal was het gevolg van economische voorspoed dankzij de ligging aan diverse handelswegen.
Rond 280 was Metz volledig gekerstend. Aan het einde van de derde eeuw vestigde de heilige Clement, de eerste bisschop van Metz, zich in de ruïnes van het amfitheater. Volgens de legende versloeg hij de draak Graoully. Het monster wordt gezien als een symbool voor de heidenen die de bevolking terroriseerden. Barbaarse invasies vonden plaats vanaf circa 235. In 451 leed de stad en zijn inwoners het ergste door de inval van Attila de Hun.
In het Musée de la Cour d’Or zijn onder meer Romeinse vondsten te bewonderen.
Een nieuwe politieke structuur ontwikkelde zich na de dramatische verwoestingen door Atilla en zijn troepen. Metz werd onderdeel van Austrasië, het oostelijk deel van het Frankische rijk onder de Merovingers. Aan het begin van de zesde eeuw volgde Metz zelfs Reims op als hoofdstad van de Frankische Merovingen. In 751 werd de laatste Merovingische koning afgezet door Pippijn de Korte. Vervolgens werd de stad één van de favoriete verblijfplaatsen van Pippijn’s zoon: Karel de Grote.
Rond het jaar 1000 werd Metz onderdeel van het Romaans Duitse rijk. De stad werd bestuurd door een bisschop. Dankzij bisschop Bertram kregen de inwoners in 1129 het voorrecht een burgemeester te kiezen. De vrije rijksstad bleef verbonden met het Heilige Roomse Rijk. In de veertiende en de vijftiende eeuw was de welvaart bijzonder hoog dankzij een bloeiende handel en het bankwezen.
Een versterkte brug over de Seille verbindt de Porte des Allemands met twee grote bastions op de andere oever.
Metz bevond zich op de grens van de koninkrijken van de Habsburgers en de Valois. De grootse omvang van de verdedigingswerken weerspiegelt het strategische belang dat door beide vorstenhuizen aan de grensstad werd gegeven. Hendrik II (1547-59) lijfde de bisschoppen Metz, Toul en Verdun in bij Frankrijk. Metz werd de hoofdstad van de provincie van Drie Bisschoppen. In 1648, aan het einde van de Dertigjarige Oorlog, werd de toevoeging van Metz aan Frankrijk bevestigd. De stad werd één van de grootste grensvestigingen van het land. De bekende vestigingsbouwer Vauban verklaarde dat de verdedigingswerken van Metz van belang waren voor de Franse staat.
Van 1871 tot 1918 werd Metz geannexeerd door de Duitsers. In 1918 werd de stad heroverd door Frankrijk. In 1944 vonden er eveneens heftige gevechten plaats. De stad werd door het oprukkende Amerikaanse Derde Leger gespaard van zware verwoestingen omdat La Fayette in 1777 aanvoerder was van een garnizoen ter plaatse. Een dode spaarde op deze wijze de stad en burgerlevens.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
||
| Meer informatie over ... Champagne-Ardennen, Lotharingen & Elzas | ||